Editing Openai/69461e6a-836c-8001-93fc-fb54a8a637bc (section)

=== ### ===

ในช่วงกว่าสิบปีที่ผ่านมา ประชาชนไทยต้องเผชิญกับภาระค่าไฟฟ้าที่สูงขึ้นต่อเนื่อง ส่วนหนึ่งเกิดจากโครงสร้างราคาพลังงานที่ไม่เป็นธรรม โดยเฉพาะ ค่าผ่านท่อส่งก๊าซธรรมชาติ ที่บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) เรียกเก็บ ทั้งที่ ศาลปกครองสูงสุดมีคำพิพากษาเด็ดขาด (ฟ.35/2550) ว่าระบบท่อก๊าซและอุปกรณ์ประกอบทั้งหมดเป็น สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ต้องโอนกลับเป็นของกระทรวงการคลัง

แต่ปรากฏว่า ปตท. คืนทรัพย์สินไม่ครบ ขณะที่คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน (กกพ.) กลับอนุมัติให้ปรับขึ้นค่าผ่านท่อ โดยไม่เคยอ้างถึงทั้งคำพิพากษาและรายงานทักท้วงของสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน (สตง.) การกระทำเช่นนี้สะท้อนถึง ความล้มเหลวขององค์กรกำกับดูแล ที่กลายเป็นเพียง “ตรายาง” เอื้อประโยชน์แก่ทุนใหญ่

กรณีนี้มีความคล้ายคลึงกับคดี ศาสตราจารย์กิตติคุณ ดร.พิรงรอง รามสูต กรรมการ กสทช. ที่ถูกศาลอาญาคดีทุจริตพิพากษาจำคุกจากการทำหน้าที่ตรวจสอบปัญหาผู้บริโภคในแอปพลิเคชัน TrueID ทั้งสองคดีจึงสะท้อนปัญหาเชิงโครงสร้างเดียวกัน คือ Regulatory Capture และการเสื่อมถอยของหลักนิติธรรม

===== หน้า 83 ของคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดระบุชัดว่า =====
* ระบบท่อส่งก๊าซและอุปกรณ์ประกอบทั้งหมด รวมถึงท่อส่งน้ำมัน เป็น สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ตามมาตรา 1304 (3) ป.พ.พ.
* ต้องโอนกลับเป็นของกระทรวงการคลัง ตามมาตรา 24 พ.ร.บ.ทุนรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2542

อย่างไรก็ตาม ปตท.ส่งคืนเพียงบางส่วน ขณะที่ กกพ. ไม่เคยหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพิจารณา กลับยอมรับโดยปริยายว่า ปตท.ถือครองและคิดค่าผ่านท่อในฐานะเจ้าของกรรมสิทธิ์

===== - เดิมค่าผ่านท่อก๊าซที่ปตท.เรียกเก็บอยู่แล้วสูงเกินสมควร ทำให้ประชาชนต้องจ่ายค่าไฟฟ้าเพิ่มกว่า 3,000 ล้านบาท/ปี =====
* แต่ในปี 2551 ปตท.ยังยื่นขอขึ้นราคาเพิ่มอีก และ กกพ.อนุมัติทันที
* ผลคือ ประชาชนต้องจ่ายเพิ่มอีก 4,500 ล้านบาท/ปี ทั้ง ๆ ที่ท่อก๊าซเป็นของรัฐ

นี่คือการใช้อำนาจกำกับดูแลเพื่อ เอื้อประโยชน์แก่เอกชนโดยตรง

===== แม้กกพ.จะอ้างว่า “มีการรับฟังผู้มีส่วนได้เสีย” แต่กลับ ไม่เคยเชิญมูลนิธิเพื่อผู้บริโภค ซึ่งเป็นผู้ฟ้องคดีเดิม การเปิดรับฟังผ่านอินเทอร์เน็ตอย่างเร่งรัดภายในไม่กี่วันจึงเป็นเพียง เครื่องมือสร้างความชอบธรรมลวงตา =====

===== พฤติการณ์ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่า กกพ. และปตท. รู้อยู่เต็มอกว่า คำพิพากษาและรายงานสตง.ชี้ชัดว่าท่อก๊าซเป็นทรัพย์สินรัฐ แต่ยังคงดำเนินการเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ต่อไป การเพิกเฉยเช่นนี้ไม่ใช่เพียงความบกพร่อง แต่เป็น เจตนาพิเศษทุจริต เพราะมีเป้าหมายชัดเจนในการเอื้อกำไรแก่เอกชน ขณะที่ประชาชนต้องเสียหาย =====

===== กรณีพิรงรอง กสทช. ถูกพิพากษาจำคุกจากการตรวจสอบ TrueID ชี้ให้เห็น พลวัตกลับหัวกลับหาง ในสังคมไทย: =====
* ผู้ตรวจสอบผลประโยชน์ประชาชน กลับถูกดำเนินคดี
* บริษัทใหญ่ใช้ SLAPP กดดันผู้กำกับดูแล
* สุดท้าย ศาลตีความให้เจ้าหน้าที่รัฐมีความผิดตามมาตรา 157

นี่สะท้อน Regulatory Capture เต็มรูปแบบ: หน่วยงานกำกับถูกทุนใหญ่ครอบงำ จนการทำหน้าที่เพื่อผู้บริโภคกลายเป็นความผิด

===== ทั้งสองกรณีสะท้อนวัฒนธรรมเดียวกัน: =====
* ทุนใหญ่ครอบงำกลไกรัฐ (จากพลังงานถึงโทรคมนาคม)
* หน่วยงานกำกับถูกทำให้ไร้อำนาจแท้จริง
* ผู้ตรวจสอบถูกกลั่นแกล้ง ฟ้องร้อง หรือเอาผิด
* ประชาชนต้องจ่ายแพงขึ้น โดยไม่รู้เท่าทัน

นี่คือการเสื่อมถอยของหลักนิติธรรมที่เปิดทางให้ ผลประโยชน์ทุจริต อยู่เหนือความเดือดร้อนของสาธารณะ

===== เพื่อแก้ไขปัญหานี้อย่างเป็นระบบ จำเป็นต้อง: =====
# ตรวจสอบความรับผิดของกกพ. และปตท. ต่อการละเมิดคำพิพากษาและเอื้อผลประโยชน์
# คืนประโยชน์ให้ประชาชน โดยทบทวนอัตราค่าผ่านท่อ และเยียวยาความเสียหายที่เกิดขึ้น
# ปฏิรูประบบกำกับดูแล ให้มีอิสระ โปร่งใส และป้องกันการครอบงำโดยทุนใหญ่
# คุ้มครองผู้เปิดเผยข้อมูลและผู้ตรวจสอบ (Whistleblower Protection) ตามพันธกรณี UNCAC

===== คดีค่าผ่านท่อก๊าซ และคดีพิรงรอง กสทช. อาจดูเหมือนอยู่คนละวงการ แต่จริง ๆ แล้วสะท้อนปัญหาเดียวกันคือ วัฒนธรรมผูกขาดที่ยึดกุมกลไกกำกับดูแล และการเสื่อมถอยของหลักนิติธรรม หากไม่แก้ไข โครงสร้างนี้จะยังคงทำให้ประชาชนไทยเป็นผู้จ่ายแพงขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่ผลประโยชน์ถูกส่งต่อไปยังทุนขนาดใหญ่เพียงไม่กี่กลุ่ม =====

คุณอยากให้ผมทำ เวอร์ชันย่อ 1 หน้า (Executive Summary) ไว้อ่านเร็ว ๆ สำหรับสื่อหรือโพสต์สาธารณะควบคู่ไปด้วยไหมครับ?